Goed Bestuur.
10/09/2023
De media: zegen of vloek?
De 4e macht, zo noemen we de media in ons land. De bedoeling van deze 4e macht , is om toezicht te houden en kritische vragen te stellen over de 3 andere machten. Deze 3 machten zijn de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke machten. De media moeten ook de bevolking inlichten over het reilen en zeilen van deze 3 machten.
Maar de laatste jaren komen zaken aan het licht dat onze media eigenlijk niet zo kritisch zijn over de 3 machten.
Tijdens de Covid-jaren kwam er van de media geen enkele kritische vraag over het beleid van de regering. Meer nog, bijna alle media, tv en kranten, werden de grootste voorvechters om het naratief van de regering te verdedigen.
Tijdens TV-praatprogramma's kregen personen die vragen stelden of bedenkingen hadden bij de maatregelen genomen door de regering stevig de wind van voor door de moderator of andere panelleden. Als voorbeeld de aflevering van De Afspraak op 17/09/2019 toen Prof. Lieven Annemans door presentator Bart Schols en De Morgen schrijver Joël De Ceulaer afgekraakt werd wegens twijfels over de gevolgde Covid strategie door de regering.
Ook een totaal gebrek aan kritiek wegens de bocht van 180° betreffende de mondmaskers die door viroloog Marc van Ranst genomen werd. Eerst maakte hij op TV een persoon belachelijk toen die na de intrede van het virus in Italië reeds in België een mondmasker droeg. Hij verkondigde toen dat het dragen van een masker volledig zinloos was want de mazen in het masker lieten het virus probleemloos passeren. Enkele maanden later werd het mondmasker verplicht en verketterde Van Ranst iedereen die er geen droeg. Hij hield 2 jaar vol dat het masker onmisbaar was en vele levens redde. Huidig onderzoek heeft aangetoond dat de maskers nauwelijks geholpen hebben met het vermijden van een besmetting.
Ook op het gebied van energie, de massale uitbouw van gesubsidieerde hernieuwbare energie maar ook over de kernuitstap komt er van onze media geen enkele kritische vraag over het beleid. Er wordt door politici massaal foute informatie verspreid over hernieuwbare energie en kernenergie die door onze media probleemloos overgenomen wordt.
Veel wetenschappers met kennis op het gebied van energie proberen over deze zaken een debat te openen, maar deze mensen komen in de media niet of nauwelijks aan het woord. Het standpunt van de regering wordt echter op alle zenders door politici en bevriende journalisten telkens luid verkondigd als waarheid.
En zo zijn er nog veel voorbeelden te vinden waar de media blindelings het standpunt van de regering volgen zonder ook maar 1 kritische vraag. Als een politicus in een praatprogramma of nieuwsuitzending uitgenodigd wordt, valt op hoe weinig kritisch de vragen zijn, alsof deze vragen vooraf met de persoon doorgenomen werden.
Maar dit mag niet verwonderen aangezien bijna alle grote mediabedrijven van subsidies door de overheid kunnen genieten. De CEO's van DPGmedia en Mediahuis zijn zelfs persoonlijke vrienden van onze eerste minister De Croo.
Als je op zoek bent naar waarheidsgetrouwe infomatie, raad ik je aan de geijkte mediakanalen te vermijden en op het internet de info zelf op te zoeken. Op deze manier kan je beide zijden van een debat horen en zelf een beslissing nemen wat de meest logische of waarheidsgetrouwe informatie is.
30/04/2023
Land in nood!
Het gaat niet goed met België. De staatsschuld is te groot, het tekort op de begroting ontspoort, de pensioenen worden onbetaalbaar, er werken te weinig mensen, de belastingen op arbeid zijn te hoog, justitie is een puinhoop, enz...
Dit alles maakt dat de situatie elk jaar slechter wordt, geen enkele politieke partij durft het aan grote structurele hervormingen door te voeren. Het blijft altijd bij morrelen in de marge, we hebben deze legislatuur nog geen enkele hervorming gezien die deze situatie kan keren. Vivaldi klopt zich op de borst dat het goed werk levert, maar de burger ziet geen effect die hem ten goede komt.
Nu wordt België ook op de vingers getikt door supranationale instanties : De Europese Commissie, het IMF maar ook ratingbureaus houden ons land in het oog. De Belgische hervormingen zijn niet structureel, gaan veel te traag en hebben te weinig effect.
De EC werkt aan een plan om ons land te verplichten haar bugettair tekort te verminderen. Ons land heeft 4 jaar om het tekort terug te dringen tot onder de 3% . Indien dit niet gebeurt zal ons land mogelijk onder curatele geplaatst worden. Dit betekent dat België geen controle meer zal hebben over haar eigen begroting, we worden dan effectief het nieuwe Griekenland. We herinneren ons wat dit land doormaakte onder leiding van de troika.
Hetzelfde geldt voor de staatsschuld, deze mag voor de EC slechts 60% van het BBP bedragen. De Belgische staatsschuld bedraagt momenteel 107% van het BBP, bij onveranderd beleid zal deze 120% bedragen in 2028. De Brusselse staatschuld bedraagt 200% van haar BBP, de Waalse een waanzinnige 257%. Enkel Vlaanderen houdt zich met 52% aan de regels van de EC.
Ook van het IMF krijgt België slechte punten. Volgens het IMF gaat de belgische regering uit van veel te rooskleurige groeicijfers. De Nationale bank gaat uit van een groei 2,4%, maar het IMF schat deze groei op slechts 1,4%. Voor volgende jaren schat het IMF de Belgische groei nog lager in.
Een andere klacht van Europa is de ontsporing van de pensioenen. Niettegenstaande de pensioenen in de privé-sector bij de laagste van Europa zijn, liggen de pensioenen van ambtenaren veel te hoog. We praten hier niet over ambtenaren zoals leraren of militairen, maar wel over de hooggeplaatste ambtenaren of kabinetsmedewerkers van politici en ook de politici zelf. Zoals de laatste weken in het nieuws kwam zijn er zowel op federaal als op vlaams niveau zaken aan het licht gekomen die aantonen dat de politiek vooral zichzelf bedient.
Een ander punt is de belasting op arbeid in dit land. België is het enige land in de wereld waar de belastingsdruk meer dan 50% bedraagt, dit hoofdzakelijk voor alleenstaanden. In een rapport van de OESO van dit jaar wordt dit nogmaals bevestigd, we zitten daarmee op hetzelfde niveau als in 2018.
Deze belastingsdruk zorgt ervoor dat werklozen er niet voor kiezen om aan het werk te gaan. Ze betalen als werkloze, dus ten laste van de staat, eigenlijk een soort ambtenaar dus, veel minder belasting dan wanneer ze zouden werken. Dit vertaalt zich ook in de werkzaamheidscijfers, deze zou op 80% moeten liggen, maar bedragen in werkelijkheid ongeveer 72%. Zolang de werkloosheidsuitkeringen niet beperkt worden in de tijd, en de werkloosheidstoelage zo hoog blijft moet men in dit land wel gek zijn om aan het werk te gaan. Vlaanderen scoort hier wel beduidend beter dan Brussel en Wallonië volgens de Nationale Bank.
Maar partijen als socialisten, groenen en communisten pleiten net voor een uitbreiding van de werkloosheidstoelage zodat er nog minder mensen aan het werk gaan. Ook zijn procentueel het minst aantal vluchtelingen uit Oekraïne aan het werk in België( 20%). In landen zoals Nederland is dit percentage 80%.
Politici zijn van al deze feiten op de hoogte, of zouden het toch moeten zijn. Maar in plaats dat deze problemen de grootste prioriteit krijgen om opgelost te raken, al was het maar om de financiële toestand van het land te verbeteren, houdt onze regering zich hoofdzakelijk bezig met andere zaken die veel minder kritiek zijn.
Met 15 ministers en 6 volksvertegenwoordigers in de federale regring die samen bijna 840 kabinetsmedewerkers hebben, mag men verwachten dat deze regering toch enkele grote verwezenlijken zou moeten kunnen uitwerken in een legislatuur van 5 jaar. Ruim 1 jaar voor de volgende verkiezingen is men reeds aan het onderhandelen over hoe men Vivaldi II in het zadel kan hijsen. Als de huidige regering een voorbeeld mag zijn, dan moeten we van Vivaldi II als burger niet veel verwachten, integendeel.
10/04/2023
Is onze financiële vrijheid in gevaar?
In 2020, in volle coronaperiode begon de ECB ( Europese centrale bank ) met een nieuw project om een digitale munt ,de CBDC ( Central Bank Digital Currency ), een digitale Euro dus, te introduceren. Niet toevallig was dit de periode dat iedereen aangemoedigd werd om cash te vermijden en zoveel mogelijk met de kaart of de GSM te betalen. Verschillende apps kwamen op de markt om dit te vergemakkelijken : Payconiq, Google Pay, en zowat elke app van alle belgische banken.
Er bestaan eigenlijk 2 soorten geld, privaat geld en publiek of centralebankgeld. Privaat geld is geld gecreëerd door banken bvb; voor leningen, of geld op de zicht- en spaarrekening. De staat heeft hier geen controle over. Dan is er centralebankgeld : momenteel is dit enkel cash ( biljetten en munten ). Dit wordt aangemaakt en beheerd door de nationale banken die toestemming moeten krijgen van de ECB om geld te mogen drukken. Als je geld stort op een rekening zet je dus centralebankgeld om in privaat geld. De Regering heeft dus geen rechtstreekse toegang tot jouw geld, want dit is privaat geld.
De wereld wordt steeds meer gedigitaliseerd. De UN startte in 2015 haar ID2020 plan, om de hele wereldbevolking tegen 2030 van een digitale identiteit te voorzien. Men is momenteel bezig deze globale database op te bouwen. Iedereen die een COVID-vaccin genomen heeft, bevindt zich reeds in deze database. De volgende stap is om alle documenten ( ID-kaart, rijbewijs, medische gegevens , enz.. ) aan deze digitale identiteit te koppelen. Apps als itsme®zijn een eerste stap om al je inloggegevens te verzamelen op 1 plaats. Deze app kan probleemloos gekoppeld worden aan je digitale identiteit. Een volgende stap is om je geld en bankgegevens ook te koppelen aan deze digitale identiteit.
Landen die deze digitale euro willen invoeren spreken enkel over de voordelen. Op het eerste zicht zijn er nogal wat. Je geld is overal direct beschikbaar en je hoeft niet meer te wachten tot je geld ontvangt na een overschrijving. Je kan je saldo op elk moment raadplegen en je hebt de volledige controle over je geld. Al je geld zit op 1 plaats en niet meer verspreid over verschillende rekeningen. Je kan overal ter wereld met je digitale Euro betalen. Je hebt geen bank meer nodig en er zijn geen bankkaarten meer om te verliezen. Het wordt zo goed als onmogelijk om nog zwart geld te bezitten. De fondsen van criminele organisaties kunnen makkelijker in beeld gebracht worden. De ideale wereld als je het zo leest.
Maar er zitten toch enkele nadelen aan dit digitale geld. Enkele dagengeleden las ik het artikel 'De digitale enkelband die CBDC heet'. Hier worden bepaalde nadelen aangekaart die toch wel belangrijk zijn.
Met digitaal geld verdwijnt de privacy van je vermogen. Je lokale bank is niet langer de beheerder van je geld, maar alle controle ligt nu enkel bij de Nationale Bank. De overheid ( in de vorm van de nationale bank ) is steeds op de hoogte van je financiële toestand en kan hier ook rechtstreeks op ingrijpen. Facturen van de overheid of boetes kunnen rechtstreeks van je rekening genomen worden zonder dat hiervoor een overschrijving hoeft gemaakt te worden. In Canada werden de rekeningen bevroren van de truckers die protesteerden tegen de Covid maatregelen. Er was hiervoor een speciale wet nodig, met digitaal geld volstaat een druk op de knop om je rekening te blokkeren.
In het ergste geval kan de overheid alle spaargeld opeisen om bvb. de staatsschuld te lenigen, en je zou hier niets tegen kunnen inbrengen.
Maar de grootste verandering is dat digitaal geld programmeerbaar wordt. Om al het geld in België te activeren, kan op het geld een geldigheidsduur geplaatst worden. Zo kan het geld van je loon een geldigheidsduur hebben van enkele maanden, als je dit geld niet opdoet, dan verdwijnt het gewoon van je rekening, want alle geld is nu slechts nog enkele cijfertjes op een computer.
Natuurlijk zal men deze extreme situaties nog niet direct implementeren. Eerst zal het vertrouwen van de bevolking gewonnen worden met enkele onschuldige toepassingen die veel voordeel en gemak lijken op te leveren. Binnen afzienbare tijd zal een voorstel komen om cash geld af te schaffen, want zo goed als iedereen betaalt nu toch digitaal. Eens het cash geld is afgeschaft heeft men geen enkele vluchtweg meer om het geld veilig te stellen, de laatste optie, om je geld in je matras te bewaren, is hiermee ook verleden tijd. De controle over ons geld (cash) is de enige macht die ons als burger nog rest, de dreiging dat iedereen op quasi elk moment zijn rekeningen kan leegmaken en omzetten in cash geld, is de grootste vrees voor zowel banken als overheid. Deze bankruns kunnen het einde betekenen voor banken, want men heeft niet evenveel liquide geld als er geld op de (spaar)rekeningen staat.
Herinneren we ons het Covid-Safe-Ticket (CST) enkele jaren geleden, dit begon ook vrijwillig en was niet verplicht. Totdat men een wet instelde die toeliet je de toegang tot winkels en cafés te ontzeggen als je niet over een geldig CST beschikte. Zo snel gaat men van vrijwillig naar verplicht en met je geld zal het waarschijnlijk niet anders gaan. Met het enige verschil dat aan dat CST een einde kwam, maar de controle van je geld zal voor eeuwig zijn.
Het valt op dat we nu reeds evolueren naar een cashloze maatschappij. Dit onder aanmoediging van de banken en de overheid. Een paar jaar geleden kon je op je computer met internetbankieren alles doen. Vandaag heeft dit internetbankieren via computer reeds veel beperkingen, en moet alles via een app gedaan worden. Ook papieren en documenten worden steeds meer in een app toegestuurd.
Om maar te zeggen dat, als we niet aandachtig zijn, we op een dag wakker zullen worden met het nieuws dat ons leven volledig geïntegreerd werd in een digitale app.
11/03/2023
Politici voor het volk?
Politici vertegenwoordigen de stem van het volk, of zouden dit toch moeten doen. Het volk heeft hen de macht gegeven om hen te vertegenwoordigen op de verschillende bestuursniveaus door middel van verkiezingen. En er zijn meer dan genoeg niveaus die ons leven bepalen: gemeente, provincie, gewest, federaal en Europees. Maar werken al deze niveaus wel naar de wens van de bevolking, en hebben we hier enige invloed op?
Laten we beginnen bij het Europees niveau : de EU. Hier hebben we het Europees Parlement, de Europese Commissie en de Europese Raad. Van deze 3 zijn enkel de leden van het Europees Parlement verkozen door de bevolking. De Europese Raad bestaat uit de premiers of presidenten van de EU-landen. Daar onze premier niet rechtstreeks verkozen wordt, heeft de Belgische bevolking ook geen directe inspraak in de Europese Raad.
Hetzelfde geldt voor de Europese Commissie. De regeringsleiders vertegenwoordigd in de Europese Raad stellen een persoon voor als voorzitter van de Commissie. Deze voorzitter moet door het Europees Parlement (EP) goedgekeurd worden. Het EP kiest dus niet zelf de Commissievoorzitter, maar kan het voorstel van de Europese Raad enkel goed- of afkeuren. De overige Commissieleden worden ook door de Europese Raad gekozen en voorgesteld aan het EP. Het EP kan opnieuw enkel de volledige Commissie goed- of afkeuren.
De Europarlementsleden zelf worden wel door de bevolking verkozen. Maar met 27 landen is de invloed voor ons land eerder klein. In het hoogste politieke orgaan van Europa heeft de bevolking dus eigenlijk geen rechtstreekse invloed op het beleid.
Federaal kunnen we ook de parlementsleden verkiezen, weliswaar volgens de volgorde van de kieslijst opgesteld door de politieke partijen. Op de regering en de premier zelf hebben we geen invloed, deze wordt bepaald door onderhandelingen tussen de politieke partijen. De federale regering is niet altijd een afspiegeling van de verkiezingsresultaten, als voorbeeld kunnen we de huidige regering nemen, waar 6 ministers of volks- vertegenwoordigers zetelen die zelfs niet deelnamen aan de verkiezingen. In hoeverre men dit democratie kan noemen laat ik in het midden.
De Vlaamse regering volgt hetzelfde stramien, ook hier zitten niet alle winnaars in de regering. Speciaal is dat de Vlaamse regering niet kan vallen, dus is deze verplicht om de volledige rit uit te rijden, zelfs in een regeringscrisis zoals momenteel met de stokstofaffaire.
Voor de provincie kunnen we kort zijn. Geen mens die hier wakker van ligt, laat staan dat men weet wat de provincie nu eigenlijk doet. De enige bekende op dit niveau is de gouverneur, maar ook hier is zijn functie niet voor iedereen duidelijk. Er gaan steeds meer stemmen op om dit provinciale niveau af te schaffen.
Het laagste niveau, dichtst bij de burger, is de gemeente of stad. Deze politici zijn meestal wel bekend bij de bevolking, iedereen kent waarschijnlijk wel een politicus of schepen. De beslissingen van schepenen en burgemeester hebben de meest directe invloed op het leven van de bevolking, dit kan gaan van mobiliteit, stedenbouw, vergunningen en subsidies en vele andere zaken.
Wat we opmerken is dat op alle niveaus politici proberen om het leven van de bevolking te micro-managen. Voorheen werden door de regeringen enkel kerntaken uitgevoerd die belangrijk waren voor het welzijn van de bevolking. Nu probeert men op elk klein detail van ons dagelijks leven de bevolking in een bepaalde richting te duwen, of dit nu de goedkeuring van de burger wegdraagt of niet, veel hebben we er niet aan te zeggen. Wat wel opvalt is dat door alle opgelegde maatregelen, het leven duurder en ingewikkelder geworden is, en dat de logica van deze maatregelen voor de bevolking niet altijd duidelijk is.
Mijn persoonlijke ervaring is dat het leven vòòr de start van deze eeuw, veel vrijer en simpeler was zonder deze verregaande politieke inmenging.